Prolog. Ciąża numer trzy, psidwaki i magiczny pierwszy pocałunek

Rok 2008

Bonjour!

Cieszę się, że szukasz u mnie wsparcia, Ginny. Kto inny mógłby lepiej zrozumieć przyszłą matkę trójki dzieci od kobiety, która jest matką trójki dzieci? Nie zazdroszczę ci tych uporczywych bólów głowy i odruchów wymiotnych wywoływanych zbyt intensywnymi zapachami. Wierzę, że to okropnie uciążliwe, bo Harry ciągle pracuje, a ty musisz zaopiekować się jeszcze dwójką brzdąców. Nic dziwnego, że zwróciłaś śniadanie podczas karmienia Albusa kremem marchewkowym. A ten mały łobuziak poszedł w twoje ślady! Tak sobie myślę... W obu poprzednich ciążach czułaś się wręcz kwitnąco i wspaniale, więc podejrzewam, że możesz nosić pod sercem dziewczynkę, o której tak marzyliście. U mnie było całkowicie na odwrót. Victoire i Dominique dały mi popalić, a cierpienia wynagrodziła mi łagodna ciąża z Louisem. Dzięki temu złotemu chłopcowi czułam się jak na wakacjach i obserwowałam rosnący brzuch bez żadnych przykrych wydarzeń.

Pytałaś, jak to jest mieć w domu tylu urwisów. Ty, wychowana w dziewięcioosobowej rodzinie! Gdyby nie kilka praktycznych zaklęć służących doprowadzeniu do ładu domu, potykalibyśmy się z Billem o większość posiadanych przez nas rzeczy. Dzieciaki wszędzie chcą zaglądać, wszystko chcą dotknąć, obejrzeć z każdej strony i polizać. Przy trójce trzeba mieć nie dwie, lecz trzy pary oczu. Mogłabym ci godzinami pisać o tym, jak ledwo po zaśnięciu jednego trzeba było lecieć do drugiego, potem do trzeciego, a w międzyczasie budziło się to pierwsze... Nie mogę się doczekać, aż odchowamy z Billem nasze słoneczka i staną się one bardziej samodzielne. Victoire zaczęła się już parać magią i potrafi wykonać kilka prostych sztuczek, które ciągle powtarza. Dominique, zazdrosna o zdolności siostrzyczki, ciągnie ją za włosy przy każdej nadarzającej się okazji, a Louisa jak na razie interesują tylko zabawki i stara się nie wtrącać do kłótni rodzeństwa. Jeżeli się nie stara, to płacze histerycznie, chcąc skupić na sobie uwagę domowników. W komiczny sposób wymusza łzy. Często się zastanawiam, co z nich wyrośnie…

Bywa, że jestem okropnie zmęczona i mam ochotę się schować przed całym światem, byleby nie musieć głaskać kolejnego rozpalonego czółka, całować kolejnego pozornie skaleczonego paluszka, nie zbierać z podłogi kolejnej porcji porozrzucanych resztek jedzenia. Ale później patrzę na swoje kochane dzieci i źle o sobie myślę. Wątpliwości i gorsze dni miewa każdy. Jesteśmy dobrymi matkami, Ginny, jesteśmy. Wiem doskonale, że dałabyś radę nawet z większą gromadką i to bez pomocy szlachetnej Molly. A na dolegliwości ciążowe zakup, albo każ to zrobić Harry'emu, wspaniałą miksturę u zielarki Olimpii na Pokątnej. Wnet rozwieje zły nastrój i pozbawi cię nieznośnych bólów. Tę, jaką przyjmujesz teraz, ma mniejsze stężenie wyciągu z figi abisyńskiej.

Całuję ciebie i maluszki,

Fleur

*

Ukochana siostrzyczko!

Doszły mnie słuchy, że spodziewacie się z Harrym kolejnego dziecka. Gratulacje! Oby wszystko potoczyło się po pomyślnym zboczu (tak to się pisze?). Mam nadzieję, że spotkamy się za parę miesięcy w rodzinnym gronie, coraz większym swoją drogą, aby uczcić przyjście na świat małego Pottera lub małej Potterówny.

Pozdrowienia z deszczowej Irlandii,

wujaszek George, Angelina, grzeczny Fred i krnąbrna Roxanne

PS Czy ty i Hermiona umawiacie się na ciąże?

*

Rok 2013

Spotkaj się ze mną po lekcjach koło Wielkiej Sali. Proszę. Daj mi szansę na wytłumaczenie ci, dlaczego zostałaś ofiarą żartu Irytka. To nie była moja wina! Chcieliśmy wywinąć numer komuś innemu. Nie wiem, jak mam prosić cię o przebaczenie…. Z krótkimi włosami również wyglądasz ślicznie. Ufam, że sowa doręczy ten liścik.

Ted

*

Tedzie Zgredzie!

Nie mam zamiaru się z tobą spotykać i wysłuchiwać głupot. Nie jesteś w stanie wyobrazić sobie upokorzenia, którego doświadczyłam. Utrata włosów przez trzynastolatkę to dramat, wyobrażasz sobie? Co ty właściwie możesz wiedzieć, skoro w jedną sekundę potrafisz stworzyć na głowie afro, a potem zmienić je na loki sięgające kostek? Powinnam cię za to nienawidzić jeszcze bardziej! Ty i twoi wspaniałomyślni koledzy szczuliście Irytka, żeby wszedł akurat WTEDY do łazienki dziewczyn. Wiedziałeś, że tam jestem, ale miałeś głupią nadzieję, że zaatakuje Beatrice zamiast mnie? Już to widzę. Poproś o coś Irytka, a zrobi wszystko na odwrót, aby cię zdenerwować! Po pięciu latach pobytu w Hogwarcie doskonale powinieneś znać tę nędzną kreaturę! Ten różowy proszek, który natychmiastowo skrócił moje lśniące fale, działa nieodwracalnie! Będę czekać całe lata na to, by znów upleść warkocze albo zrobić sobie koński ogon...

Nienawidzę cię, Edwardzie Lupinie. Ciebie i tych twoich głupich niebieskich kołtunów. Kiedyś obiecałeś moim rodzicom, że się mną zaopiekujesz. Chęć popisów, jak widać, jest silniejsza. Już nigdy się do ciebie nie odezwę.

Mocno wkurzona,

panna Victoire Weasley

*

Rok 2014

Drogi pamiętniku,

Nie dowierzam. Stało się. Ted mnie pocałował i była to najbardziej magiczna chwila w moim życiu.

Siedzę i siedzę…

Przygryzam pióro, robi się coraz ciemniej, parapet jest okropnie zimny. Nie wiem, co napisać, bo jedyne, o czym myślę, to jego ciepłe i aksamitnie miękkie usta, a cała reszta nie ma najmniejszego znaczenia. Tylko ten księżyc tak pięknie lśni... jakby dla nas.

Przypomniał mi się fragment pewnego ładnego poematu:

Dam ci wspomnienie żółtej róży ujrzanej o zachodzie słońca
na wiele lat przed twoim urodzeniem.
Dam ci objaśnienia ciebie samej, teorie na twój temat,
prawdziwe i zaskakujące nowiny o tobie.
Mogę ci ofiarować swoją samotność, swoją ciemność, głód
swojego serca; usiłuję przekupić cię niepewnością
i zagrożeniem, i klęską.*

*

Rok 2015

Kochana Hermiono!

Wspólne przyjęcie urodzinowe dla Lily i Hugo wypadło rewelacyjnie! Patrzę na ich wspólne zdjęcia i nie mogę się nadziwić, jacy są podobni do siebie! Sto procent krwi Weasleyów. James i Albus odziedziczyli urodę Harry’ego i jego rodziców, a mój kwiatuszek, już ośmioletni, to mieszanina mnie i obu babć. Zaś w Hugo widzę Rona, mimo że ma twoje oczy i nosek. Rose naprawdę zaimponowała mi swoim oczytaniem. To niezwykle mądra dziewczynka, która będzie zbierać w szkole same najwyższe oceny. Wspaniałe te nasze dzieciaki, prawda? Musimy się częściej spotykać w rodzinnym gronie, bo nim się obejrzymy, pociechy zaczną się rozjeżdżać, a potem rozpoczną dorosłe, samodzielne życie, o czym ciężko mi na razie myśleć.

A wracając do przyjęcia… Lily w dalszym ciągu jest zachwycona balonikami zmieniającymi kształt. Raz jest kocię, potem pufek albo psidwak. Obserwowanie tego sprawia jej niesamowicie dużo radości, no i twierdzi, że jak zacznie naukę w Hogwarcie, to chce psidwaka. Na razie nie chcę rozwiewać tych marzeń. Chociaż ostatnio rozmawialiśmy z Harrym o tym, iż dzieci są już na tyle duże, aby móc wziąć odpowiedzialność za zwierzę w domu. Poza tym Lily wciąż dopytuje o twoje cudowne malinowe ciastka z nutą kardamonu. Wiem, nie jestem mistrzynią wypieków, ale przyszło mi na myśl, że może podesłałabyś mi przepis? Kruchutkie ciasto i polewa z białej czekolady, mmm, nic dziwnego, że tak smakowały dzieciom. Choć nie bardziej niż cynamonowy tort z lawiną tęczowych cukierków w środku. Zauważyłaś, jak James ułożył się pod stołem i łapał do ust wszystko, co spadało? Krztusiłam się ze śmiechu, ale Harry dawał reszcie dzieciaków tak wspaniały pokaz czarów w tym samym czasie, że nie odważyłam się upomnieć Jamesa.

Chyba robię się stara i zanadto sentymentalna, bo oglądam fotografie z urodzin z rozrzewnieniem. Było kameralnie i rodzinnie, inaczej od reszty ogromnych imprez pod szyldem „Weasleyowie i spółka”, niezwykle sympatycznie, dlatego dziękuję tobie i Ronowi za przystanie na nasz pomysł i zorganizowanie solenizantom magicznego wieczoru. Z pewnością będziemy mieli co wspominać, a za rok być może powtórka? Dopóki nasi potomkowie nie wydorośleją na tyle, żeby wspólne urodziny uważać za powód do wstydu.

Całuję i ściskam,

Ginny

PS Lily butnie stwierdziła, że jest już za duża na lalki, jednak później bawiła się nią w najlepsze!

*

PRZYTULISKO DLA BEZDOMNYCH ZWIERZĄT MAGICZNYCH „LUNABALLA”

Z dniem 20 grudnia 2015 roku przekazujemy państwu Potter pod stałą opiekę dwa psidwaki: sukę Mączkę i psa Paluszka. Oba zwierzęta przebywały w ośrodku od momentu urodzenia (15 lipca 2011 roku) i przed adopcją przebyły dwutygodniową kwarantannę. Państwo Potter zrzekają się przyjęcia wyprawki od ośrodka w postaci: dwóch gąbczastych legowisk dla średniej wielkości istot magicznych, dwóch wełnianych koców i czterech metalowych misek.

Za darowiznę 100 (słownie: stu) galeonów na rzecz potrzebujących zwierząt serdecznie dziękujemy.

Podpisano:

Fiona Penelope Perkins, założycielka przytuliska „Lunaballa”

*

Kochany synu chrzestny!

Widzieliśmy się nie tak dawno temu, ale nie chciałem poruszać pewnego tematu przy Ginny. Wiesz, że oboje stresujemy się wysłaniem Jamesa do Hogwartu, mimo że sami uczyliśmy się tam w mrocznych, niebezpiecznych czasach.

Ty będziesz już na siódmym roku i masz na głowie mnóstwo obowiązków, zwłaszcza że otrzymałeś ostatnio odznakę Prefekta Naczelnego. Jednakże jesteś jedyną osobą, która mogłaby mieć na oku Jamesa. Nie każę ci go śledzić ani nic z tych rzeczy, niestety jest wielkim łobuzem i nie chciałbym, aby wpadł szybko w kłopoty. Dlatego jeśli będziesz świadkiem rzeczy, które nie powinny mieć miejsca, śmiało go przyhamuj lub napisz do mnie, a ja zajmę się tym w odpowiedni sposób. Dobrze wiesz, jaki jest James. Nadpobudliwy, psotliwy, złośliwy. Poza zasięgiem wzroku rodziców jeszcze bardziej się rozbestwi. Nie mówię, że na tobie spoczywa odpowiedzialność za jego zachowanie, a jednocześnie chcę móc na ciebie liczyć.

Życzę ci wszystkiego najlepszego w nadchodzącym roku szkolnym! To już ostatni dzwonek na zadecydowanie, kim zostaniesz w przyszłości. Po cichu liczę na to, że nie zrezygnujesz z pomysłu szkolenia się na aurora, o ile myśl o tej pracy naprawdę wywołuje w tobie tyle radości. Ucz się jak najlepiej i sumiennie wykonuj swoje obowiązki, nie pozostawiając niczego na zaś.

Dołączam drobny upominek, który z pewnością wystarczy ci na kilka wizyt w Hogsmeade.

Trzymaj się,

wuj Harry

*

Cześć mamo, cześć tato!

W Hogwarcie jest super. Podają tu tak smaczne jedzenie, że chciałbym ciągle jeść. Wieża Gryffindoru jest jakaś mała. Nie mogę się doczekać pierwszej lekcji latania na miotle. Trochę za wami tęsknię. Obiecuję, że nie będę rozrabiać. Następnym razem napiszę więcej!

James

*fragment poematu autorstwa Jorge Luisa Borgesa